Konar göçerim.

Her göçtüğüm yerde bir parçam kalır, günden güne eksilir azalırım.

İnsanlar bırakırım ardımda, eşyalar, hatıralar,dostluklar.

Bir tek kelimeler alırım yanıma, içinde isimler den fazlaca olan.

Uzaklarda, ait olduğum yerde bir evim var toprağıyla benliğimin harcının karıldığı.

Mükemmel değilim, yada daha azı.

Sahip olduklarımı paylaşmaya çalışan, gülen, gülenleri daha çok seven, sazıyla biraz aşık, yaşantısıyla biraz derviş,

Makuliyet aramaya devam eden ve hep kendini bu arayışla meşgul ederek yaşayan.

Biraz da bunlardan artık yorulmuş sıradan bir insanım sadece…