Bir bilebilseniz nasıl yanıyor içim,

Çünkü dönüşü olmayan bir yola girdim.

Yol hazırlıklarımın tümü bitti,

Acılarımı da heybeme koyup yola revan olmak vakti.

Koyverdim kirli sakallarımı, dağınık saçımı

Yüklendim yine sancılarımı kucaklayan kırık sazımı

Ha bugün ha yarın derken, zamanı tükettim. Özlediklerime sarılıp bir veda bile edemedim.

Bazen bir ses insanın hayatını değiştirebiliyormuş anladım. Şimdi o sese ne kadar muhtaç olduğumu en çok hissettiğimi anladığım vakittir.