Ölsem diyorum bazen, keşke ölsem

Koca bir karanlığın ortasında yüzsem yüzsem yüzsem…

Sonra bir aydınlık karşılasa beni

Gözlerinin ışığı olsa ufkumu aydınlatan

Geldiğim sarp yokuşları, zorlu yolları unutsam

 

Ölsem diyorum bazen, önce ölsem

İlk bakışını gördüğüm yerde yeniden dirilsem

Kavgalarımızı unutsam, gülüşüne dağılsam

Dünyanın öbür ucuna gidişimin hayalini kurmadan

Sana varmanın yollarına düşsem

Düşe kalka gelsem

 

Ölsem diyorum bazen, kurtulmak için ölsem

Bu yorucu hasretten azad olsam

Her an ağlar gibi olup yutkunmaktan kurtulsam

Her keman sesinde buğulanan gözlerimi kurutsam

Parmak uçlarına dokunsam,

Sonra doya doya ağlasam

 

Ölsem diyorum bazen,

Ya bir gün gerçekten ölürsem?

Ve senin olmadığın yerde diriltilirsem

Ya bir daha seni göremeyeceksem,

Sesini, teninin beyazlığını, kokunu duymayacak olsam

Ah sen diye inlersem, Ah sennn!

Kim sesimi duyar da yetişir bir bilebilsem