Bozgun!

 

Uzak bir deniz ötesinden topa tutulmuş,

Tabyaları yıkılmış, bir savaşın enkazı gibi gönül.

Hastalıklı bir beden, hastalıklı ince bir örtü ruhla,

Galiba tekliyorum yine.

Kendime tüm garezim, küskünlüğüm kendime,

Kalbimde koca bir yer nefessiz adeta.

Boğazın tüm sularını içmek ister gibi,

Ormanın tüm havasını içime çekecek kadar nefese aç.

Yine başa döndüm.

İlk bozguna uğranılan yere.

Kolay olmayacak kalkmak,

Kolay değil yaşamak, alışmak, kendinle barışmak.