Saçlarımdaki akları hak ettiğim bir yaşıma daha girdim.

Ya annem yada Babam arayacaktır. ilk onlar mutlu olacaklar varlığımdan dolayı.

Bense geride kalan kara günlerden birinin daha üzerinden geçtiğimi anıp derin bir nefes alacağım.

Başlangıcı sürekli anmanın ne önemi var ki? Nasılsa hiçliğe doğru yaklaşıyoruz her anımızda.

Her anımız tükenişin yeni bir başlangıç noktası.

Hatıralar var belli belirsiz etrafımıza serpiştirilmiş, fotoğraflar, birazda notlar.

Her yeni gün gibi, sıradan yeni bir gün…