UFKA BAKARKEN!

Yüzümüzde ki çatlaklardan sızıyor acılarımız

Yaralı bedenimizde kalan tek şey izleri, tükettirilmiş sevdalarımızın.

Bir mahlas, bir çiçek, bir dalla anlatırız hikayemizi,

Masalların cevval çocukları değiliz nasılsa,

Kahramanlığın lüzumu yok.

Kılıç, kalkan değil bizim harcımız.

Üryan gezeriz, üstümüzde yalnız abası hatıraların

Bir son da başlayacak olana koşuyoruz.

Gök kızıla kesmiş, şafak ha attı, ha atacak.

Bize uğurlar ola, uğur getire hikayeler

Toronto/11.05.2020