Hayat yeni yeni sürprizlere gebe. Her zaman karşımıza yeni şeylerle geliyor gördüğünüz gibi.Savaşlar,depremler, ekonomik krizler, ölümler, zulümler vs. Durduğunuz yerde bile başınıza olmadık şeyler gelebiliyor. Bu konuda can yakıcı bir çok örnek verebilirim ama, bir takım hassasiyetlere sahip olanlar alınabilir diye kaçınıyorum şimdilik.

Bu hayat içerisinde elimizde bir takım şeylere engel olabilecek kudretin olmadığını hepimiz biliyoruz. Kaçmak çare sayılabilir bir bakıma. Ama kaçtığınız dada kendinizi yarım bırakıyorsunuz. İnsan etrafında biriktirdikleri ile tamamlanıyor çünkü. Sadece bir kritere bağlı değil bizi biz eden olaylar.

Genel değerlendirmeler bir yana elimizde olan şeyler de var. Yeteneklerimiz, değer yargılarımıza göre yaşama, ahlak ve erdem sahibi bireyler olarak bir sosyal çevre oluşturma, yaptığımız işleri nihayetine erdirme gibi.

Saydığım şeylerle ilgili genel itibariyle sorunum yok ancak son cümlede, yaptığınız işleri tamama erdirme konusu var ki , orada başarılı olduğum söylenemez. Yarım kalan birçok şeyim var.Son zamanlarda yarım kalan şeylerden birkaçını söyleyeyim; Ahmet Ümit’in, Beyoğlu’nun En Güzel Abisi’ne başlamıştım yarım kaldı, Suç ve Cezaya başlamıştım hakeza oda yarım kaldı, solfej ve müzik çalışmalarım yarım, yakında diye başladığım hikayeler yarım, aşklar yarım, hayaller yarım, yarımoğlu yarım işte.

Daha nice bunun gibi yarılar sayardım ama, “tembellikten dolayı bunlar yarım”, demenizden çekindiğim için kısa kesiyorum.Zira tembel değilim kendimi biliyorum merak etmeyin. Tembellerin temel özelliği, bir şeyi yarım bırakmak değil, hiç başlayamamaktır.

Hasılı kelam, bu konuyla ilgili,yani problem sayılan bu devamsızlıkla ve istikrarsızlıkla ilgili, bir psikolog arkadaşımın tavsiyesi üzerine, hatta kendisinin kitabı alıp getirmesi üzerine mecburen okumaya başlayacağım bir kitap, bu resimde gördüğünüz. Nedir benim psikologlardan çektiğim dersem yeridir.

Yanındaki malzemeleri de gerçeklik algısını güçlendirmek için mahsustan bıraktım. Mazur görün bir reklam algısından dolayı değil.