Şu sıralar pek zaman bulamasam da, her şeye rağmen kitaplardan uzak kalmamaya gayret ediyorum .Ahmet Ümit’in yazdığı Beyoğlunun En Güzel Abisi romanını okudum geçenlerde. İyi karakter tahlillerinin yanında ,güncel konularla alakalı da, farklı bir camiadan olmasına rağmen özeleştiri yapabilen birinin hikayenin kahramanı olarak seçilmesi,mensubu olduğu teşkilata rağmen muhalif görüşleriyle hakikati yakalamaya çalışan bir cinayet büro amirinin hikayesi. Dili sade ve akıcı. Zaman zaman şarkılardan yapılan alıntılar ayrı bir hava katıyor hikayeye. Hele ,hikayeyi,mekanları ve kahramanlarını kafanızda canlandırıp hayal gücünüzü işin içine kattıysanız, o şarkılar kafanızın içinde çalıp durunca hikayede 3. göz olduğunuzu hissediyorsunuz.

Her fırsatta okumak lazım. Bu hafta da yeni kitaba başladım. “Elveda Güzel Vatan”. İşten arta kalan zamanlarda açıp okumak için ideal bir kitap. Ahmet Ümit kitaplarıyla karşılaşmam genelde kütüphanelerde oluyor. İlginç bir rastlantı. Daha önce de “Bab-ı Esrar” isimli kitabını Fatih’te bir kütüphaneden almıştım ancak biraz okuduktan sonra bırakmıştım. Pek sormamıştı yani. Nedendir bilinmez, Cemil Meriç’in bu ülke isimli kitabını okurken hissettiğim şeyleri hissetmiş ve dilinin ağır olduğu kanaatine varmıştım. Oysa bugüne kadar okuduğum kitaplardan, Osmanlıca kelimelerin ağırlıkta olduğu kitaplar dahil, hiçbirinde herhangi bir zorluk çekmemiştim.

Demek ki bazı şeyleri yaşayabilmek için zaman ve mekanın değişmesi gerekiyor. Tıpkı Ahmet Ümit kitaplarını yıllar sonra okumam gerektiği gibi.Anılar , hatıralar; Korku, endişe, panik, mutluluk, aşk, hüzün, gurbet, sevda gibi duyguları en ağır haliyle yaşayan bir kalbin ürünüdür. Gerçekliğinden sual olunur mektupları okumanızı tavsiye ediyorum.