Deprem görmüş birisi olarak söyleyeyim, çok korkunç birşey. Depremin olduğunu gördüğünde insan, yada yaşadığında çaresizlik, acizlik, korku, endişe, ümitsizlik,öfke,acı… Tüm olumsuz duygular aynı anda insanın üzerine çullanıyor.

Dün gece olan düzce merkezli depremi düşününce aklımdan neler neler geçti anlatamam. İnsan sevdiklerinin başına birşey gelmesini değil, korkmasını dahi istemiyor. Oysa bu öyle birşey ki insanın korkudan aklı başından gidiyor. Aklım gidiyordu nerdeyse . Burada akşam vaktiydi haberi aldığımda, tüylerim diken diken oldu. Neyseki haberi alır almaz olumsuz bir durum olmadığını da öğrendim.

Bir süredir politik konuların uzağında durmaya çalışıyorum. Özellikle dikkatimi başka şeylere vermeye çalışıyorum, akıl ve ruh sağlığımı korumak adına. Ama mesele dönüp dolaşıyor ve politikacıların aymazlığına, insan hayatlarıyla oynamalarına geliyor ve çok kızıyorum.

İçimden çok şey yazmak geçiyor ama tutuyorum kendimi. Yine de şunu demekten alamıyorum kendimi ; Gelecek olası bir deprem için hazırlıkların 23 yıldır yapılmamış olması insanı öfkeden delirtiyor. Üzerine çarpık yapılaşma, ballı ihale işleri ile deprem toplanma alanlarının istila edilmesi vs. affedilecek şeyler değil.

Bugüne kadar “Daha kötü olacak dediğim” herşey fazlasıyla oldu. Umarım bu defa ki olmaz. Ama işaret fişeği gelmiş olandan kaçmak zor. Lütfen kendinize dikkat edin. Sizi çok sevenler için. Bu hayat kimileri için sevdiklerinin nefes alışverişlerini bilmek dışında çok bir anlam ifade etmiyor . Bu yüzden, o kişiler hatırına yaşamak gerek . Sağlıklı olmak, tutunmaya çalışmak, güvenli alanlarda dolaşmak gerek. Depremin artçıları başımda, kafam zonkluyor.Bu yüzden bugün kısa keseyim.