Biz üç samimi dosttuk. Fakat bugün birini kaybettik. Benim doğum günümde hem de. İnsanın hayatına iz bırakan ve sürekli hatırlamak zorunda kaldığı tarihlerde, çok sevdiği birisini kaybetmesinin nasıl kötü bir his olduğunu tahmin dahi edemezsiniz. Bunun anlamı şu; Hayatınız boyunca yakınlarınız sizin doğum gününüzü her kutladıklarında, siz, içiniz acıyarak o dostu hatırlayacaksınız.

“Dostum sağlığına” diye pasta kesecek haliniz yok tabi. Buruk bir tad bırakacak tüm yedikleriniz o gün. İyi dileklerin tümünü bir parça hüzünle karşılayacaksınız.

Hatıralarım uçuşuyor gözümün önünde. Zihnimde sıradağlar, yollar birbirine giriyor eski günlerin manzarasını bir araya getirmek için. Biraz tütün kokusu, biraz duman, biraz deterjan, biraz esans, biraz yağmur sonrası toprak kokusu, birazda bayıltan çimen kokusu duyuyorum. Kendi evime giderken kullandığım yoldan geçerken uğrak noktam olan o ev, artık bir matem yuvası.

Keşke bazı insanlar hiç hayatımızda var olmasalar. Yada o kadar büyük yer kaplamasalar diye düşündüğüm oluyor. Çünkü onların olmadığı yerde hayatımızda ki tek şey koca bir boşluk oluyor. Bunu yürekten söylemiyorum tabi. Sadece aklıma geldi diye ifade etmek istedim. Hayır hayır yalan söylüyorum. Yoksa kimi sevdiysem, ne kadar çok sevdiysem iyi ki yaptım. Çünkü onlar bunu hak ettiler. Her zerreleri sevilmeye layıktı. Yokluklarının böyle kurşuni ağırlığının nedeni de her anlarının sevgi ile dolu olmasından.

Ben yalnızlığı hak ettim mi peki? Bilmiyorum. Yaşıyoruz işte. Ömrümüzün el verdiği kadar yaşayacağız ve bir gün maceramız bitecek. Benden geriye kalan, birkaç harddisk dolusu resim bilgi kalacak. Birde o günün teknolojisiyle,yani yaşadığı kadarıyla bu blog kalacak. Bir hoş sada işte. İyi anılmak, iyi bilinmek de değil mesele. Sadece yaşamak. İyice yaşamak.

Son olarak ;Seni çok seviyordum kardeşim. Yüzüne karşı kaç defa söylemişimdir bilmiyorum ama, sen, benim seni ne kadar sevdiğimi anlıyordun. Bir gün buluşursak eğer sonsuzluğun bir yerinde, o gün bir daha sana sarılıp, kafandan bir daha öpeceğim. Canım kardeşim. İçimde yaşayacaksın her zaman. İki kişi kaldık artık. Senden geriye kalana daha iyi bakacağım.Yarın ilk işim, ona sana söyleyemediklerimi söylemek olacak. Şimdilik bu kadar .Beni duyuyorsan içimden geçenleri biliyorsundur. Bu arada bana bıraktığın hatıralardan dolayı da teşekkür ederim. Sensiz bir gençlik o kadar da tatlı olmazdı.

Sonsuzluğun bir yerinde buluşmak üzere, şimdilik hoşçakal iki gözüm.