Bazı şarkılar canlı gibidirler sanki. Bazen dinlediğinizde yakanızdan tutar gibi sizi silkeler canınızı alacak gibi olurlar. Öyle duygusal , öyle hisli ve derindirler. Ahmet Aslan’ın söylediği bir şarkı var hani. Bundan 6 yıl önce ilk kez duyduğum o şarkıyı hiç unutmuyorum. Gergin gecelerin birinde işyerinde sabaha doğru bir aralık uyuyakaldığım koltukta sırayla çalan şarkılar içinde sırası gelince çalmaya başlamıştı. Kulağımda kulaklık bilafasıla , “…Geberiyorum, geberiyorum kederdeeen.” diye bir ses duyunca nasıl da kötü hissetmiştim kendimi. Elim telefona gitmişti hemen. Başka bir ses duyma ihtiyacı öylesine bastırmıştı ki hala bu şarkıyı dinleyince o geceye gidiyorum. Beni tedavi edecek sesi duymuştum da şükürler olsun.

İnsan her türlü yaşam standardı veya zenginliğine rağmen , her şart altında muhtaç bir varlık. Nerde olursa olsun bazen bir sese , bir nefese , bir bakışa yada bir şeylerin, birinin varlığını bilmeye muhtaç. Hiç bitmeyecek olan bu muhtaçlıkta tek tesellim şu; yaşadıkça daha çok seveceğim. Bir gün yeniden topraktan bitene dek böyle sürüp gidecek.

İlerdeki güzel günler
Beni görmeyecek onlar
Bari selam yollasınlar
Geberiyorum, geberiyorum kederden

Müzik: Ahmet Aslan – Geberiyorum